Zdjęcie maski przed jutrem.

Wiedziała że kiedyś dorośnie i pojawi się coś czego tak bardzo nie chcemy. Samodzielność.Utrata bliskich, zdrada, gniew i wiele różnych uczuć, doświadczeń życiowych.Nadal wolała udawać małą dziewczynkę o rozumie siedmiolatki, która nie wie co to początek i koniec.Wolała udawać że nie wie i nie rozumie, nie widzi...do czasu."Zamiast oddać się emocjom udaje, że nie czuję"Pewnego momentu z małej dziewczynki ukazała się piękna kobieta o dojrzałym myśleniu i przeżyciach. Powiedziała że w końcu czas przestać udawać kogoś kim się nie jest  i pokazać siebie. Być sobą to przede wszystkim. Żyła skromnie i szczęśliwie tak inni sądzili. Wiedziała co to ból, nienawiść, płacz który rwie Cie od środka, widziała,widziała tak dużo że chciała zapomnieć udawać że niczego nie było."Życie tu to czasem piekło, nie wiem jak jest w niebie" Nie dało się, wspomnienia wracały a jej serce nadal biło. Sama uczyła się kochać i być kochanym, poczuła kilkukrotnie smak goryczy. "Byłem taki głodny uniesień, doznań, uczuć,
 że dziś ktoś moje serce musi podnosić z bruku"Mogła być z siebie dumna,  że postępowała tak jak ją mama uczyła i powtarzała' walcz do końca, nie poddawaj się. Poddaje się ten kto nie chce walczyć' Jednak nie była, brakowało jej wiary w siebie po mimo że była silną istotą dążącą do danej zdobyczy. Wrażliwa, subtelna lecz zarazem odważna. Skomplikowane. Taka była, była też zagubioną osobą która bez mapy wiedziała gdzie podążać.'I jeśli tęsknisz za domem, daj mi swoją rękę, będę ją trzymać.' Doszła tam gdzie chciała, w momencie zdobycia wszystkiego powiedziała głośno Mamo nie poddałam się,walczyłam i zdobyłam co chciałam. A Teraz będę walczyć z Tobą, zobacz! już jestem.Nie oddycha, a serce przestało...