Miłość?Czy jak to się nazywa.

Kochanie.Wspaniałe mieć kolejne ramię o które możemy się oprzeć,siedząc i oglądając na polanie gwiazdy.Spojrzeć się na niego  myśląc jaką jestem szczęściara że on  wybrał mnie  i zaakceptował jaką jestem.Cudowne wiedzieć że mnie pokochał za wnętrze.Piękne to wszystko jak z bajki.Mam go obok pomimo że go nie ma teraz przy mnie, ważne że widzę przed sobą jego kolor oczu, czuję jego perfumy wtulając się w jego bluzę i co najlepsze czytam od niego wiadomość na dobranoc."Mogę dać Tobie wszystko i być Tobie tak bliskim,
i chcę tylko Ciebie w zamian, bo to Ty jesteś tym wszystkim"Magia,tylko nieistniejącą, ciekawe... Chciałabym czuć męską dłoń przy mojej,budzenie buziakiem w policzek i szeptanie do ucha kochanie kawa  na stole.Prosić o to by mógłby mi jeszcze pozwolić pospać pięć minut i zamknąć oczy uśmiechając się.  "Daję słowo, oddałbym wszystko, żeby dziś być gdzieś z Tobą" Bajka,miłość której niedostrzegałam od męskiej płci. Mam chwile kiedy chcę mieć tego ciepłego,opiekuńczego mężczyznę a zarazem wrednego faceta lecz dziś nie mam go.Będę mieć, gdy poczuję bycia z kimś z kim będę wiedzieć że na mnie zasługuję,kto będzie na mnie czekał pięć lub dziesięć minut a nawet półgodziny kogoś z kim będę mogła o niczym i o wszystkim porozmawiać,posiedzieć w ciszy czy w hałasie ważne że z nim."Oddaj strach, daj zaufanie, chwyć za rękę"Ucieknę w swoje marzenia w swoją bajkę,odnajdę szczęście,miłość od niego. Jego .Bo wiem że z dnia na dzień zmienia się wszystko,a szczęście znajdzie mnie samo. "Miłość to rozwój, miłość to miłość – po prostu"

Od nowa kochać i zaufać?

Wszystko tak szybko zleciało.Bliskie mi osoby odeszły inni wybrali drogę w której będą podążać beze mnie.'dno ma to do siebie, tak między nami, że
 tańczymy wszyscy, a upadamy sami 'Trudno jest samej budować wszystko.Spróbowałam na nowo żyć jak na razie jest dobrze,oddycham,kocham i ufam.To czego mi tak bardzo brakowało,to od czego się odwróciłam.Łzy i uśmiech przez co uświadamiam sobie, że warto rozwijać się od początku,zaufać i pokochać.''Mówią, że sztuką jest wybaczać, według mnie sztuką jest ponownie zaufać.'' Jestem pewna i wiem że ryzykuje poraz kolejny i jestem narażona na następną ranę. Nie myślę czy mi się uda, ja chce  czuć.Dobrze jest żyć wiedząc że zawsze ktoś na Ciebie czeka,myśli o Tobie i mocno Cie kocha,tak mocno jak może, gdy widzę ten uśmiech i te oczy ja widzę i czuje że to się uda i zacznę nazywać rzeczy po imieniu.Prawdziwa przyjaźń."Błagam, nie puszczaj mej ręki, kiedy razem z Tobą płonę"Miło że jeszcze była osoba która była wstanie mnie pokochać jaka byłam i jaką jestem teraz,zaakceptować moje wady jak i zalety, uśmiech i płacz.Przyznam się jest dobrze,bardzo dobrze.Szkoda że serce nadal pamięta ból po którym ma tylko bliznę."Otwieram butelkę i puszczam stare klasyki,
coś mi przypomina o niej i o tym jak zostałem z niczym"

Kochać,tęsknić za kimś kogo nie było.

Tu nie ma za kim tęsknić.Przeliczyłam się.''Znów myślę o tym co było,
myślę ile czasu to zajmie,
nim poczuje się dobrze na chwilę'Nie wiem chyba tak naprawdę kogo kochałam, dla kogo się starałam.Może  byłam oślepiona czymś czego tak naprawdę nie ma i nie było.Osoba dla której byłam w stanie zrobić wszystko była wymyślona wcale nie było chemii miedzy nam, tego wspólnego języka. A przecież było to, pamiętam dotykałam,czułam to wszystko.' Moje żyły niosą z serca do ust słowa.'. Żyłam tyle w smutku, w złości, w winie.Kolejne doświadczenie,kłamanie samej siebie.Wmówiłam sobie że istnieje osoba podobna do mnie,te same pasje,ten sam gust, te same upodobania, cele ,rozumienie się bez słów, i co najważniejsze podobne cechy charakteru lecz różniące się.Nie ma tego już i nie będzie,nie chce. 'Włożyłem tyle starań, tyle pragnień i prawd,
 więc jeśli nie rozumiesz, milcz, dalej pójdę sam'Gdy zaczęłam tracić Cię nie wiedziałam co robić, jak dalej pójdę przed siebie i jak to wszystko będzie wyglądać. Nie miałam sił i ochoty na walkę o jutro. To wszystko było jak róża, kolce i piękno.Cierpieć w pięknie, okłamywałaś mnie a ja byłam wpatrzona w Ciebie w twoje piękno.Zabawne jak  dobry żart. Zamykam oczy i widzę najpiekniejsze nasze momenty, wspomnienia.Otwieram oczy,patrząc w lustro i widzę mówiącą sobie osobe że jest silna, bojącą się patrzeć na ten świat i na oszustów,ludzi.'Wyobraź sobie niezależny świat
 niepodległych prawd, gdzie wszystko tworzysz sam'Dotknęły mnie uczucia które powinny byc gdzieś z boku. 'Mamy serca by kochać, uczucia by móc je ranić.'

Zimny powiew wiatru.

Zdobycie całości obdarza nas wiarą w siebie. Jeśli zdobędziemy coś czego tak bardzo pragnęliśmy zawsze jesteśmy dumni z siebie że mimo trudu osiągnelśmy swój cel. Chłodny październik, zimny powiew wiatru, pełno złocisto kolorowych liści i te senne noce. Nadeszła jedna z pór roku ciemnych, jesień. Nazywam jesień ciemną,brzydką i bolesną porą roku. Dlaczego? nie wiem.Patrząc przez okno widzę nudę i ponurych ludzi, niby każdy zamyślony a jednak idzie za potrzebą. Mogłabym mieć moc która zatrzyma ludzi,wszystkich. Tak nagle, żeby wszyscy stanęli w miejscu i ich myśli również . Czasu nie,tylko samych  ludzi. Ciekawe jakie to uczucie a jaki widok?Urok piękna. W jesień częściej myślę niż zawsze, lecz teraz nie mam chęci na rozmyślanie przeszłości, przyszłości a teraźniejszości w szczególności. Nie wiem co się teraz ze mną dzieję, jestem oszołomiona. Nie wiem nawet jak jest u mnie,czy źle czy dobrze. Jest jak jest, nie zmieniam nic i nie planuje. Pragnienia są ale chęci brak,a to wszystko przez to że jesień mnie oddala od wszystkiego a liści piękna przykrywają mnie. Cudowne. Miałam moment zachwycenia się kolorem jesieni. Dziwne przecież tak jej nie cierpię tak od niej czuję zło a ona jest taka piękna. Tyle koloru, ta pora powinna wnieść do naszego życia tyle radości i uśmiechu.


Wena mi znika coraz bardziej.Zapadam w sen zimowy.